کد دعای فرج برای وبلاگ

بنام وجودی که رستم عرب همه جا او را می جوید و آرش کمان خود را با نام او رها می کند و سیمرغ بال های خویش را با نام او مزین می کرد و هر دهانی خبر از بودنش می داد و امروز قلمم را اوست که می چرخاند.

صدای خفته ام در خفقان پرخروش به گوش می رسد. برف ها بر بالش کوه می بارند. چون بهری پر آشفته فرو می نشیند.

بی گاه است گاه من . امیدم نالان است و ناله هایم از امیدی در سینه ام خبر می دهند.

دیدن، صدایی است که چشم می شنود. با جزر و مد چشم هایم را می گشایم.

رهایی با آمدن مرا در بند کرد و دروغ را دوست دارم که بهتر از صداقت است.

صداقت واژه ای ناآشنا و باقی مانده زرتشت است که  نسلش را کشتند.

گوش خویش را بر بوی جوی می گشایم و تلخی انتظار را خواهم چشید.

و باز هم انتظار ...

نوشته شده در چهارشنبه 92/2/18ساعت 1:57 عصر توسط ریحانه خدادادی | نظرات ( ) |